De maanden tussen september 1944 en de bevrijding wordt de ‘hongerwinter’ genoemd. Er was in die maanden weinig transport mogelijk, waardoor er zeer moeilijk aan voedsel te komen is. ’s Nachts werden bomen in onder andere het Zaanenbos illegaal gekapt om aan brandstof te komen. Om aan eten en drinken te komen reisden mensen af naar boeren op het platteland, zogenaamde 'hongertochten'.
Er werd ook geprobeerd om andere dingen te eten, zoals tulpenbollen. Deze bleken eetbaar te zijn en, omdat de export van de bloembedrijven stil lag, waren er genoeg te koop. In de Haarlemsche Courant en andere kranten verschijnen recepten voor het bereiden van de bollen: tulpenbollenbrood, tulpenbollensoep en tulpenbollencake. Schijfjes bol, geroosterd op een hete kachel, zijn een lekkernij. Er werd echter ook gewaarschuwd: niet alle bollen zijn eetbaar, hyacinten zijn bijvoorbeeld giftig. De tulpenbol werd een symbool van armoede en voedselgebrek.
Bron
Tulpenbollen als voedsel
